นิติกรรมและสัญญา/อ้างอิง

[https://tdga.dga.or.th/index.php?lang=th

]

• กิตติศักดิ์ ปรกติ. (2532-06-02). "หลักกฎหมายว่าด้วยสัญญาลอยทางทรัพย์". วารสารนิติศาสตร์. 19. สืบค้นเมื่อ 2556-11-10.
• จิ๊ด เศรษฐบุตร.
  • (2522). หลักกฎหมายแพ่งลักษณะนิติกรรมและหนี้. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
  • (2554). หลักกฎหมายแพ่งลักษณะหนี้. (พิมพ์ครั้งที่ 20). กรุงเทพฯ: โครงการตำราและเอกสารประกอบการสอน คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. ISBN 9789744665577.
• ชาญชัย แสวงศักดิ์. (2539). อิทธิพลของฝรั่งเศสในการปฏิรูปกฎหมายไทย. กรุงเทพฯ: นิติธรรม. ISBN 9747761577.
• ธานินทร์ กรัยวิเชียร. (2543). ภาษากฎหมายไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. ISBN 9745718505.
• นิตยา กาญจนะวรรณ. (ม.ป.ป). ภาษาไทยในปัจจุบัน: ปัญหาและแนวทางแก้ไข (2). สืบค้นเมื่อ 2556-11-10.
• มาโนช จรมาศ. (2502-05). "ข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน". ดุลพาห. 12. 10–17.
• ศนันท์กรณ์ โสตถิพันธุ์.
  • (2553). คำอธิบายนิติกรรม–สัญญา. (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพฯ: วิญญูชน. ISBN 9789742889081.
  • (2554). คำอธิบายนิติกรรม–สัญญา. (พิมพ์ครั้งที่ 16). กรุงเทพฯ: วิญญูชน. ISBN 9786162690150.
• ศาลฎีกา. (2550-01-26). ระบบสืบค้นคำพิพากษาและคำสั่งคำร้องศาลฎีกา. สืบค้นเมื่อ 2556-11-10.
• สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.
  • (2551-03-10). ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์. สืบค้นเมื่อ 2556-11-10.
  • (2554-07-04). พระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พ.ศ. 2531. สืบค้นเมื่อ 2556-11-10.
• สุปัน พูลพัฒน์. (2502-08). "วัตถุประสงค์ที่ต้องห้าม". ดุลพาห. 6. 628–651.
• สำนักงานศาลยุติธรรม. (ม.ป.ป.). คำพิพากษาศาลฎีกา (ปี 2530 ถึงปัจจุบัน). สืบค้นเมื่อ 2556-11-10.
• เสนีย์ ปราโมช, หม่อมราชวงศ์. (2520). ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ว่าด้วยนิติกรรมและหนี้ เล่ม 1 กรุงเทพฯ: นิติบรรณาการ.
• หยุด แสงอุทัย.
  • (2507-02). "การร่างกฎหมายในประเทศไทย". วารสารทนายความ. 6 (6).
  • (2517). กฎหมายแพ่งลักษณะมูลหนี้หนึ่ง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).[1]
• อักขราทร จุฬารัตน. (2531). คำอธิบายประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ว่าด้วยนิติกรรมและสัญญา. กรุงเทพฯ: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
• อุกฤษ มงคลนาวิน. (2518-03). "ความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีของประชาชน". บทบัณฑิตย์. 32 (1). 13–32.[2]

ร า ย ก า ร อ้ า ง อิ ง

ภาษาต่างประเทศ

https://tdga.dga.or.th/index.php?lang=th

• Bundesministerium der Justiz. (2013). Bürgerliches Gesetzbuch. Abgerufen am 2013-11-10.
• Duhaime. (n.d.). Intuitu Personae Legal Definition. Retrieved 2013-11-10.
• German Federal Ministry of Justice. (2013). German Civil Code. Retrieved 2013-11-10.
• Judgments of the Supreme Court of Canada. (2013-12-02). Canadian National Railway Co. v. Norsk Pacific Steamship Co. Retrieved 2013-11-10.
• Legifrance.
  • (2006-04-04). French Civil Code. Retrieved 2013-11-10.
  • (2005-01-01). French Commercial Code. Retrieved 2013-11-10.
  • (2011-09-01). Code civil des français. Consulté le 2013-11-10.
• Louisiana State Legislature. (2013). Louisiana Civil Code. Retrieved 2013-11-10.
• Ministry of Justice of Japan. (2011). Japanese Civil Code (Parts 1–3 and Parts 4–5). Retrieved 2013-11-10.
• Sandhikshetrin, Kamol. (2007). The Civil and Commercial Code, Books I–VI, and Glossary. (8th ed). Bangkok: Nitibannakan. ISBN 9789744473493.
• USLegal. (2013). Juridical Act Law & Legal Definition. Retrieved 2013-11-10.

---

ขึ้น

---