ภาษาญี่ปุ่น/ตัวอักษร
ตัวอักษรที่ใช้ในภาษาญี่ปุ่นปัจจุบันมี 3 กลุ่ม คือ
- ฮิรางานะ (ひらがな)
- คาตากานะ (かたかな)
- คันจิ (漢字)
ฮิรางานะ (ひらがな)[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
ใช้เขียนคำของญี่ปุ่นเอง มีทั้งหมดดังต่อไปนี้
| วรรค อะ | あ(อะ) | い(อิ) | う(อุ) | え(เอะ) | お(โอะ) |
| วรรค คะ | か(คะ) | き(คิ) | く(คุ) | け(เคะ) | こ(โคะ) |
| วรรค ซะ/สะ | さ(สะ) | し(ชิ) | す(สุ) | せ(เสะ) | そ(โซะ) |
| วรรค ทะ | た(ทะ) | ち(จิ) | つ(ทสึ) | て(เทะ) | と(โทะ) |
| วรรค นะ | な(นะ) | に(นิ) | ぬ(นุ) | ね(เนะ) | の(โนะ) |
| วรรค ฮะ | は(ฮะ) | ひ(ฮิ) | ふ(ฟุ) | へ(เฮะ) | ほ(โฮะ) |
| วรรค มะ | ま(มะ) | み(มิ) | む(มุ) | め(เมะ) | も(โมะ) |
| วรรค ยะ | や(ยะ) | ゆ(ยุ) | よ(โยะ) | ||
| วรรค ระ | ら(ระ) | り(ริ) | る(รุ) | れ(เระ) | ろ(โระ) |
| わ(วะ) | を(โอะ) | ん(อึน) |
คาตากานะ (かたかな)(カタガナ)[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
ใช้เขียนคำทับศัพท์ภาษาต่างประเทศ และ ใช้เมื่อต้องการเน้นคำพูด
| วรรค อะ | ア(อะ) | イ(อิ) | ウ(อุ) | エ(เอะ) | オ(โอะ) |
| วรรค คะ | カ(คะ) | キ(คิ) | ク(คุ) | ケ(เคะ) | コ(โคะ) |
| วรรค ซะ/สะ | サ(สะ) | シ(ชิ) | ス(สุ) | セ(เสะ) | ソ(โซะ) |
| วรรค ทะ/ตะ | タ(ทะ) | チ(จิ) | ツ(ทสึ) | テ(เทะ) | ト(โทะ) |
| วรรค นะ | ナ(นะ) | ニ(นิ) | ヌ(นุ) | ネ(เนะ) | ノ(โนะ) |
| วรรค ฮะ | ハ(ฮะ) | ヒ(ฮิ) | フ(ฟุ) | ヘ(เฮะ) | ホ(โฮะ) |
| วรรค มะ | マ(มะ) | ミ(มิ) | ム(มุ) | メ(เมะ) | モ(โมะ) |
| วรรค ยะ | ヤ(ยะ) | ユ(ยุ) | ヨ(โยะ) | ||
| วรรค ระ | ラ(ระ) | リ(ริ) | ル(รุ) | レ(เระ) | ロ(โระ) |
| ワ(วะ) | ヲ(โอะ) | ン(อึง หรือ อุง) |
คันจิ (漢字)[แก้ไข | แก้ไขต้นฉบับ]
เป็นอักษรจีนที่ญี่ปุ่นนำเข้ามาใช้ โดยคำที่ใช้ในชีวิตประจำวันมีประมาณ 2,000 คำ