กฎหมายการค้าระหว่างประเทศ

การค้าระหว่างประเทศ (international trade) เป็นการซื้อขายแลกเปลี่ยนสินค้า (goods) หรือบริการ (service) ระหว่างบุคคลซึ่งอยู่กันคนละประเทศ เป็นกิจกรรมที่สำคัญต่อเศรษฐกิจของประเทศอย่างยิ่ง เพราะปริมาณการนำเข้าหรือส่งออกซึ่งสินค้าของประเทศหนึ่งบ่งบอกถึงความมั่นคงและมั่งคั่งทางเศรษฐกิจของประเทศนั้นได้พอสมควร ประเทศที่พัฒนาแล้วจึงสนใจการค้าระหว่างประเทศ รวมถึงตรากฎหมายควบคุมการค้าระหว่างประเทศ และประสานความร่วมมือกันในระดับสากลโดยมีกฎหมายระหว่างประเทศเป็นเครื่องมือเพื่อประโยชน์ของการค้าเหล่านั้นด้วย

สำหรับประเทศไทย แม้มีบทบาททางการค้าระหว่างประเทศมาช้านานซึ่งนับย้อนไปได้ถึงโบราณกาล เช่น ในรัชกาลพ่อขุนรามคำแหงมีค้ากับต่างประเทศทางสำเภา และในรัชกาลสมเด็จพระนารายณ์มีการขุดคอคอดกระเพื่อเชื่อมอ่าวไทยกับทะเลอันดามันให้เกิดความสะดวกในการขนส่งสินค้าทางทะเล แต่การศึกษาเล่าเรียนกฎหมายเกี่ยวกับการค้าระหว่างประเทศเพิ่งบุกเบิกได้ไม่นาน และในวงการศาลก็เพิ่งจัดตั้งศาลชำนาญพิเศษทางการค้าระหว่างประเทศขึ้นเมื่อปี 2539 คือ ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศ เป็นเหตุให้นักกฎหมายซึ่งชำนิชำนาญทางการค้าระหว่างประเทศเห็นว่า ขณะนี้ ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับกฎหมายการค้าระหว่างประเทศในประเทศไทยยังมีน้อยและไม่ลงรอยกันเสมือนในต่างประเทศ จำต้องวางรากฐานอีกยาวไกล

ตำรานี้มุ่งให้ความรู้เกี่ยวกับการค้าระหว่างประเทศในแง่กฎหมาย ทั้งที่เป็นกฎหมายภายในและกฎหมายระหว่างประเทศ และเพื่อประโยชน์ในการศึกษากฎหมายการค้าระหว่างประเทศ ตำรานี้จึงแบ่งเนื้อหาดังนี้

  ภาคที่ 1   ภาคทั่วไป: ว่าด้วยลักษณะของการค้าระหว่างประเทศ กฎหมายการค้าระหว่างประเทศ และสัญญาหลักทางการค้าระหว่างประเทศ

  ภาคที่ 2   ซื้อขายระหว่างประเทศ

  ภาคที่ 3   รับขนของทางทะเล

  ภาคที่ 4   ประกันภัยทางทะเล

  ภาคที่ 5   เลตเตอร์ออฟเครดิต

คำแปลกฎหมายต่างประเทศและกฎหมายระหว่างประเทศที่ปรากฏในตำรานี้เป็นคำแปลของวิกิตำรา มิใช่คำแปลอย่างเป็นทางการ อนึ่ง เพื่อประโยชน์ในการศึกษา ตำรานี้ได้แทรก ฎ. บางฉบับไว้ด้วย แต่พึงทราบว่า ในระบบซีวิลลอว์ (civil law) ซึ่งเป็นระบบกฎหมายที่ใช้ในประเทศไทยนั้น คำพิพากษาไม่เป็นกฎหมาย เป็นเพียงการปรับใช้กฎหมายเป็นรายกรณีไปเท่านั้น

ภาคผนวก

• รายการกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
• รายการอ้างอิง
• รายการอักษรย่อ

เชิงอรรถ

---

ขึ้น

---